‘A FUNTANA VECCHIA
Cara
funtana mia, ccussì
attillata
pari ‘na paparina,
sì ‘na zita
ma puru ca
restavi scarcinata
eri ppe’ mie fra tutte ‘a cchjù pulita…
Tu
me ricùardi ‘n’epuca
passata;
tu me rifrìatti la mia virde vita;
‘a quatraranza mia ‘ntr’e tie se specchia:
cara funtana mia, funtana vecchia!
Io
‘ssi murìddhi, tue, moni eleganti,
spessu li vìagnu
grattu ccu ra mente
ppemu li lassu
nudi tutti quanti
cumu ‘na
vota li vidìa ra gente.
Spessu fazzu ccussidi
e, ‘n pochi istanti,
chiru passatu
tòrnadi presente
e ‘ncore quanta
nostalgia!…parecchia:
cara funtana mia, funtana vecchia!
Sempre
d’avanti a tie ‘na fuddha c’era
-tutti
li jùarni e, speciarmente, ‘e sire
ca tannu
sulu tu eri la parrèra
chi l’oru jancu
ne facìa scurrire.
D’estate, ‘autunnu, ‘e viarnu,
‘e primavera,
‘ss’acqua preziosa tua jìa a rifurnire
sia lu palazzu,
sia la catapecchja:
cara funtana mia, funtana vecchia!
Ma
lu prugressu, pue, ccu quattro botte,
de ‘stu paìse
stracanciàu r’aspettu;
‘a gente sbarattàu casce e casciotte
ca l’antiquatu
le facìa difettu.
L’acqua,
mò, l’hanu ‘ncasa jùarnu e notte;
nuddhu te porta cchjù chiru rispettu;
sulu ppè
mie rimani sempre amata:
cara funtana mia, vecchja, antenata!
Però,
no ‘n sulu tu, cara funtana,
sì misa a ru riscùardu e a r’abbannunu
ca cc’èdi
puru tanta gente anziana
chi nud’è nicessaria
cchjù a nessunu.
D’ ‘u luni, a quannu
furna ra simana,
cc’ èdi
‘nu fujescappi, ha prescia ognunu
e ‘a cucchja ‘e vìacchj resta assulitata
cumu cce
sìdi tu, funtana amata!
Cumu chiss’acqua tua d’ ‘u vuccularu
chi mò nu’
frizza cchjù ch’e’ senza amure
ca va ngornannu
verzu ‘u lavinaru
dduve se mmisca
all’àutra e ‘ud’ha balure,
ccussì li carni mie chi mò ‘mbecchjaru
stanu scinniannu
versu l’urtim’ure
‘ns’eme
a ra gente juta, tramuntata,
chi dissitasti tu, funtana amata!