‘INTRA ‘U CAMPUSANTU
Ccaddintra,
chi silenziu!…Tuttu è carmu.
E’
notte. ‘U tìampu ‘na lettèra forma.
Dintra
‘sse tomme, arrìadi d’ogne marmu
c’è chjusu chine eternamente dorma;
‘E guerre ‘e fore ccà su’ ru disarmu;
ogne litigiu a nente se trasforma;
tutti hanu ragiune; nu’ nce su’ cchjù tuarti
dintra ‘stu paisìaddhu ‘e gìanti muarti.
Ccaddintra
l’uguaglianza ‘c’è ddaveru,
‘ud è cumu dd’ ‘e nue sulu ‘nparola;
‘un c’è chi nud’ha nente e chi ha n’imperu;
‘un c’edi gente povara o signora!
Ccadintra
l’egoismo è scisu a zeru;
nuddhu cchjù suca sangu a chi lavora;
ccadintra – cumu ‘n tutti i campusanti –
cce hanu truvatu ‘a pace tutti quanti.
Ma
io mò piansu e dicu: “Ppecchì allura
l’umanitate aspetta ppemu mora
mu tròvadi ‘na pace duratura
e nu’ ra circa quannu è biva ancora?!
Cchi
cci l’ha data a fare la natura
‘na lingua ch’è dotata de palora
a chiddhu chi tagliata la vulerra
quannu la usa ppe ‘nziniare guerra?!
‘U Patreternu ‘u n’ha cunchjusu nente
ca l’uamu ‘e l’animalu l’ha distintu
dànnule ‘nu cerviaddhu diligente
ppè n’udagire sulu ppè istintu.
Stàju
parrannu ‘e chira brutta gente
ch’adi lu core valenusu e tintu.
chi ppè ‘nu parmu ‘e terra, tra vicini,
càmpanu – porcheria – cumu caìni.
Sacciu
‘na tomma chi cce sù chiuduti
chiri nervusi, liticiusi frati
chi de la curte su’ jjuti e benuti
facìannu ‘e cchjù ‘ngrassare l’avvucati.
Ppè
chiri tri muriddhi –nò bulutichi
unu de ìddhi izàu d’i tavulati,
pensati: chira cucchja ‘e ligni stùarti
se su’ scannati nsinga chi su muarti.
Ma
mò su’ ‘n pace. Tuni ddhà davanti
puru c’arricchj assai nu’ sìanti nente;
odiu, minacce, pagureddhe, scanti,
zirra, ribiaddhi…tutte cose spente.
Dui
metri cubi ‘e scuru sù già tanti;
ce pùatu stare ‘mpari eternamente
senza bisùagnu cchjù ‘e se fare guerra
ppe’ tri muriddhi o ‘na picata ‘e terra.
Io
sugnu certu ca si ‘sti dui frati
putìssiru parrare de’ la vita,
dicèrranu: -cchi sciùacchi simu stati…
èradi bella e nue l’ ‘amu abbruttita!-
Dicèrrannu:
-Oh cristiani chi campati,
vue ‘ncùaddhu aviti ‘a grazia ‘e Dio ‘mpinita;
goditivìla, ca nue ppe’ ri lùati
l’ ‘amu cassariàta cumu ciùati!
Circàti
mu ‘un facìti cumu e nnue
chi ne cridìamu ca ‘un morìamu mai,
pensannu sulu all’ <<òje>>, nò a ru
<<pue>>
e picca, ne parìa puru l’<<assai>>!
‘A vita ‘nterra è d’una, nu’ su’ due;
e si unu ‘a passa ‘ntrugulannu guai,
puru ‘a memoria rèstadi azzancata
de chi lassàu ‘na mala ventumata!
Pperciò,
cum’oje, ccà siti pietusi,
sìticce sempre bùani ed amurusi,
ca si ‘a perzuna bona se cumporta,
campadi ancore puru doppu morta!