LUGLIU SANTUMANGHISE

 

Lugliu, de l’annu si ru mìagliu mise;

ru calure chi l’amure scasa;

‘a calamita sì ppè stu paìse

ca l’emigrati sue l’attiri ccà.

 

Ogn’annu –lugliu mio santumanghise-

‘a nostalgia va’ smuavi ad ogne rasa…

e cchin’è cchjù appurpatu ‘un gguarda a spise

ca vena e se dissita l’ansietà.

 

Torna chiru parente affezionatu

mmìanzu a ri sue, dd’ ‘e n’èradi partutu

cumu ‘nu chjantunìaddhu sdradicatu

chi ad’àutra terra richjantatu fu.

 

Torna e sse senta cumu ‘nu cecatu

chi doppu tantu tìampu ha rividutu

e nzò dd’‘e guarda cce resta ‘ncantatu

ca cce rifretta ra sua gioventù.

 

‘U vidi a ppede chi ‘u paìse gira,

chi mò a ra Reddha ferma e cce addimmura

ca senta ‘nu ricordu chi rispira

sutta tant’anni corvicatu ddhà.

 

‘U scùarvica, a ra mente si lu tira

e cumu cosa duce cce ‘nsapura,

pensannu: <<ccù ru rùaddhu, a’ sira sira

cci n’amu fattu jocatedddhe ccà!>>

 

‘Nchjana a ru campu ed ha ra sensazione

ca ‘ns’eme a cchiri vintitrì gguagliuni

pur’ìddhu joca a fare lu campione

cumu facìadi tantu tiampu fa.

 

Le fa dde mare ‘u jùacu d’ ‘u pallone;

fanu ‘e lampàre chiri quatrascuni

e ‘a mente chi dde riva ha ra funzione

pisca ricordi e cci ‘i strampùna ddhà.

 

….Ed avantìari –‘u vènnari matinutèssadi

lu paìse sanu sanu;

tocca ru Chjanu, ‘a Cruce d’’u mulinu,

dd’ ‘e cumu ogn’annu ‘a fera ‘e lugliu c’è.

 

Guàrdadi a destra e a manca, de cuntinu,

stènnadi ‘a mente apprìassu apprìassu ‘e manu

e ri ricordi sue chi sù a burvinu

‘i coglia ed ‘a ru core dìcia: <<TE!>>

 

Pue dìcia ad ìddhu stessu: <<Oh vita mia,

si luglio ccà nu’ furniscissi mai,

cchi gioia! Cchi beddhizza! Cchi allegria!

Fòrramu ricchi de filicità.

 

‘A nostalgia cchi brutta malatia

quannu d’ ‘a terra tua luntanu stai…

te struda, te ‘nnissicca, ‘ud hai valìa;

te manca tuttu chiddhu chi c’e’ ccà.

 

Te manca de ‘a MADONNA ‘sta gran festa,

ch’è ra bannìera nostra, e ‘a fede è l’asta;

te manca tuttu. Tuttu ccà te resta.

Sulu ricordi ti nne puarti ddhà.