LUGLIU SANTUMANGHISE
Lugliu,
de l’annu si ru mìagliu mise;
sì ru calure chi l’amure scasa;
‘a calamita sì ppè stu paìse
ca l’emigrati sue l’attiri ccà.
Ogn’annu
–lugliu mio santumanghise-
‘a nostalgia va’ smuavi ad ogne rasa…
e cchin’è cchjù appurpatu ‘un gguarda a spise
ca vena e se dissita l’ansietà.
Torna
chiru parente affezionatu
mmìanzu a ri sue, dd’ ‘e n’èradi partutu
cumu ‘nu chjantunìaddhu sdradicatu
chi ad’àutra terra richjantatu fu.
Torna
e sse senta cumu ‘nu cecatu
chi doppu tantu tìampu ha rividutu
e nzò dd’‘e guarda cce resta ‘ncantatu
ca cce rifretta ra sua gioventù.
‘U vidi a ppede chi ‘u paìse gira,
chi mò a ra Reddha ferma e cce addimmura
ca senta ‘nu ricordu chi rispira
sutta tant’anni corvicatu ddhà.
‘U scùarvica, a ra mente si lu tira
e cumu cosa duce cce ‘nsapura,
pensannu: <<ccù ru rùaddhu, a’ sira sira
cci n’amu fattu jocatedddhe ccà!>>
‘Nchjana a ru campu ed ha ra sensazione
ca ‘ns’eme a cchiri vintitrì gguagliuni
pur’ìddhu joca a fare lu campione
cumu facìadi tantu tiampu fa.
Le
fa dde mare ‘u jùacu d’ ‘u pallone;
fanu ‘e lampàre chiri quatrascuni
e ‘a mente chi dde riva ha ra funzione
pisca ricordi e cci ‘i strampùna ddhà.
….Ed
avantìari –‘u vènnari matinutèssadi
lu paìse sanu sanu;
tocca ru Chjanu, ‘a Cruce d’’u mulinu,
dd’ ‘e cumu ogn’annu ‘a fera ‘e lugliu c’è.
Guàrdadi
a destra e a manca, de cuntinu,
stènnadi ‘a mente apprìassu apprìassu ‘e manu
e ri ricordi sue chi sù a burvinu
‘i coglia ed ‘a ru core dìcia: <<TE!>>
Pue
dìcia ad ìddhu stessu: <<Oh vita mia,
si luglio ccà nu’ furniscissi mai,
cchi gioia! Cchi beddhizza! Cchi allegria!
Fòrramu
ricchi de filicità.
‘A nostalgia cchi brutta malatia
quannu d’ ‘a terra tua luntanu stai…
te struda, te ‘nnissicca, ‘ud hai valìa;
te manca tuttu chiddhu chi c’e’ ccà.
Te manca de ‘a MADONNA ‘sta gran festa,
ch’è ra bannìera nostra, e ‘a fede è l’asta;
te manca tuttu. Tuttu ccà te
resta.
Sulu
ricordi ti nne puarti ddhà.